Dit is het verhaal van een zuster uit de Verenigde Arabische Emiraten over hoe zij haar weg terug heeft gevonden naar Allah. Deze zuster schrijft:
“Ik groeide op in een godsvruchtige omgeving met twee vrome ouders en was de enige dochter thuis. Zij deden altijd hun best om mij een goede opvoeding te geven en spoorden mij altijd aan om me te houden aan de voorschriften van Allah, in het bijzonder het gebed. Maar toen ik de pubertijd bereikte, begon ik af te glijden en volgde de valse beweringen en leugens die op alle mogelijke manieren gestimuleerd en gepropageerd worden door de vijanden van de Islam.
Desalniettemin was ik van nature een persoon die hield van de verheven Islamitische gedragscode. Ik schaamde mij er bijvoorbeeld voor om mijn blik te werpen op vreemde mannen. Ik was inderdaad erg verlegen en mengde mij weinig onder de mensen. Maar helaas nam mijn dwaling en blinde toestand slechts hand over hand toe nadat ik werd beproefd met een afgedwaalde echtgenoot, die ik nooit had gevraagd naar zijn geloof. Hij leek mij het boegbeeld van goed gedrag en kuisheid.
Het was mijn afgedwaalde man die mij introduceerde in de wereld van zedeloos muziek. Hij liet mij bandjes horen waarvan ik het bestaan niet kende. Hij deed mij veel van dit soort verdorven bandjes cadeau, die ervoor zorgden dat het laatste beetje geloof in mij totaal werd vernield en ik geheel verslaafd raakte aan het luisteren naar dit ijdele gepraat. Mijn huwelijk met deze man was de bron van alle ellende. Mijn huwelijk was van meet af aan een grote beproeving, daar het feest gepaard ging met allerlei muziekinstrumenten, buitensporigheden, afgedwaalde groeperingen en onzedelijke danseressen, waardoor de mensen die avond niet in staat werden gesteld om Allah te gedenken.
Naarmate mijn huwelijk met mijn afgedwaalde man, die de belangrijkste oorzaak was van mijn afdwaling en het verslechteren van mijn contact met mijn Schepper, voortging, begon ik het gebed in het geheel te verlaten en deed mijn hijaab af…..
En dit alles omdat ik niet luisterde naar het advies van de Profeet (vrede zij met hem), die zei: “Als iemand tot jullie komt over wiens geloof en gedrag jullie tevreden zijn, huwt hen dan (aan de vrouwen die onder jullie hoede zijn)…” Ik had de band met mijn Heer verbroken, waarop Hij de band met mij verbrak en mij overliet aan mijn ego en begeerten… En in wat een ellendige toestand bevindt zo een persoon zich.”
“En gehoorzaam niet degene wiens hart Wij Onze gedachtenis hebben doen veronachtzamen en zijn begeerten volgt: en hij is in overtreding in zijn zaak.”(Interpretatie van de betekenis van Soerat al-Kahf: 28)
Ik vond geen enkel geluk, alleen maar kommer en kwel. Ik verkeerde constant in veel verdriet en voelde een grote leegte in mijn binnenste, ondanks alle vergankelijke wereldse benodigdheden die mijn man mij schonk. Mijn man had mij werkelijk in de afgrond gestort. Ik was constant gestresst, had een onvoldaan gevoel en was continu verontrust.
Zoals ik ongesluierd door het leven verder ging en dit een reden voor de mannen was om naar mij keken, zo zat ook mijn man achter de andere vrouwen aan en was hij niet oprecht in zijn liefde voor mij. Hij liet mij stikken voor achterbakse straatvrouwen en liet mij verwaarloosd achter, alleen met de pijn van eenzaamheid. Ik werd verslagen door de duisternis van onwetendheid en afdwaling. Ik dwaalde zelfs zo ver af dat ik meerdere malen probeerde om zelfmoord te plegen, maar alle pogingen liepen uit op een mislukking. Allah zij dank!
Het was met de Genade van Allah en Zijn Gunst dat ik op een dag luisterde naar een recitatie van Ahmad al-cAdjmiy. Hij reciteerde met zijn doordringende stem de verzen uit de Koran. Grootse verzen die mijn gedachten in vervoering brachten en de hoop in mij deed ontvlammen. Ik werd zo geraakt hierdoor en verlangde naar de Leiding, maar het was nog te moeilijk voor mij. Ik richtte mij tot Allah en smeekte Hem in de nacht om mij de Weg naar de Leiding te tonen, om het geloof voor mijn hart geliefd te maken en om mij afkerig te maken van het ongeloof, verdorvenheid en opstandigheid tegenover Allah.
Ik smeekte Allah constant met de smeekbede van de boezemvriend van Allah, Ibrahiem (interpretatie van de betekenis van de betekenis):
“Mijn Heer, maak mij en mijn nakomelingen onderhouders van het gebed. Onze Heer, verhoor mijn smeekbeden.'' (Soerat Ibrahiem: 40)
Allah verblijdde mij met de Leiding. Ik begon de gebeden weer op de vaste tijden te verrichten en ben mijn hijaab weer gaan dragen. Ook ben ik kennis gaan opdoen over mijn geloof, heb ik de regels van het reciteren van de Koran uit mijn hoofd geleerd, ben ik mij gaan verdiepen in de overleveringen van de Profeet (vrede zij met hem) en zijn nobele levensloop. Ik ben zelfs mee gaan doen met het uitnodigen van de mensen naar de Islam. Al dit goede is mij overkomen nadat ik mijn afgedwaalde man heb verlaten, ondanks het feit dat ik nog steeds van hem hield. Ik ervoer de nabijheid van mijn Schepper en Beschermer.
Zuster, er is werkelijk geen goeds in het hebben van een verdorven man. Hij deed mij immers afhouden van het gedenken van Allah.
Niet voor niets leert de Profeet (vrede zij met hem) ons: “Wie iets laat omwille van Allah: Allah zal hem in plaats daarvan iets beters geven.”
Ik vraag Allah om mij en alle moslims standvastig te maken op Zijn religie.
Uit het boek ‘al-cAa’idoena il-Allah’
van Mohammed ibnoe Abd il-cAziez al-Moesnad
Aantal filmpjes:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter ...