Ik was bezig met het afronden van mijn universitaire graad voor de studie Vrijetijdsbesteding toen ik voor het eerst in contact kwam met moslims. Het was het eerste jaar dat we ons per computer konden inschrijven. Dit deed ik dan ook en ging vervolgens naar Oklahoma voor familiezaken. Dit duurde allemaal veel langer dan verwacht. Toen ik terugkwam was het semester al twee weken begonnen. Ik was niet bezorgd over het inhalen van de gemiste stof. Ik behoorde namelijk tot de besten van de klas. Al als student won ik tal van prijzen en concurreerde ik met professionals.
Nu moet je weten, dat ondanks het feit dat ik deze studie volgde, hier erg goed in was, daarnaast nog mijn eigen bedrijfje runde en veel goede vrienden had, ik ongelofelijk verlegen was. Ik leerde mensen niet snel kennen en sprak nauwelijks met iemand, alleen als er geen andere mogelijkheid was of natuurlijk als het bekenden waren. De lessen die ik volgde hadden te maken met administratie, stadsplanning en het maken van programma’s voor kinderen. Kinderen waren de enigen bij wie ik mij op mijn gemak voelde.
Om niet af te dwalen ga ik terug naar mijn verhaal. De computeruitdraai was een complete verrassing voor mij. Ik stond namelijk ingeschreven voor theaterlessen, lessen waarin ik geacht werd om voor echte mensen op te treden. Ik schrok me rot! Ik had zelfs moeite met het stellen van vragen tijdens de les. Hoe zou ik dan ooit in staat zijn om op het podium voor zoveel mensen te staan? Mijn man die zoals gewoonlijk erg kalm en verstandig was, suggereerde dat ik eens met de leraar moest gaan praten om het probleem uit te leggen en om in plaats van deze lessen maar beter landschappen te gaan leren schilderen of kostuums te gaan maken. De leraar stemde toe om te zoeken naar een oplossing. De volgende dinsdag ging ik dus maar naar de les.
Toen ik het lokaal binnenkwam kreeg ik voor de tweede keer de schrik van mijn leven. De klas zat vol met Arabieren en kamelentemmers. Nou ja, ik had er nog nooit één in het echt gezien, maar ik had over hen gehoord. Voor geen goud in de wereld was ik van plan om in een kamer vol met vieze heidenen te zitten! Je kon namelijk best eens besmet raken met een verschrikkelijke ziekte door deze mensen. Iedereen wist dat ze smerig en niet te vertrouwen waren. Ik deed de deur dicht en ging naar huis. Nu moet je één klein ding weten. Ik kwam namelijk aan, gekleed in hotpants en een topje. Daarnaast had ik nog een glas wijn in mijn hand, maar zij waren het die het bij het verkeerde eind hadden?!
Toen ik mijn man vertelde over de Arabieren in mijn klas en dat ik voor geen goud in de wereld terug zou gaan naar de lessen, reageerde hij wederom zeer kalm. Hij herinnerde mij eraan, dat ik altijd riep dat God alles met een reden liet gebeuren en dat ik nog eens rustig moest nadenken voordat ik een definitieve beslissing zou maken. Mijn studie werd namelijk bekostigd door een studiebeurs die ik tijdens een wedstrijd had gewonnen. Drie straf uren of een onvoldoende zouden deze studiebeurs doen stopzetten.
De volgende twee dagen bad ik tot God om leiding. Donderdag ging ik weer terug naar de lessen met de stellige overtuiging dat God mij daar had geplaatst om die arme heidenen te redden van het Hellevuur. Ik begon hen uit te leggen dat zij voor eeuwig en altijd zouden branden als zij Jezus niet accepteerden als hun persoonlijke bevrijder. Zij waren erg beleefd, maar bekeerden niet. Vervolgens maakte ik hen duidelijk dat Jezus van hen hield en dat hij aan het kruis gestorven was om hen te redden van hun zonden. Zij hoefden hem alleen in hun harten toe te laten. Zij waren erg beleefd, maar bekeerden nog steeds niet. Ik besloot daarop hun eigen boek te lezen om hen duidelijk te maken dat de Islam een valse religie is en dat Mohammed (sallAllahu calayhi wa sallaam) een valse god was.
Eén van de studenten gaf me een exemplaar van de Quraan en nog een ander boek over de Islam. Ik ging door met mijn onderzoek. Ik was er zeker van dat ik snel genoeg bewijs zou vinden om hen te weerleggen. Nou ja snel? Ik las de Quraan en het andere boek dat ik had gekregen en daarnaast las ik nog eens vijftien andere boeken en Sahih Moeslim. Ik gaf daarna de Quraan terug. Ik was er nog steeds van overtuigd dat ik hen zou bekeren. Mij studie ging zo verder voor het volgende anderhalf jaar.
Gedurende die tijd begon ik wat problemen te krijgen met mijn man. Ik begon te veranderen, weliswaar beetje bij beetje maar toch voldoende om hem te storen. We gingen elke vrijdag en zaterdag meestal naar de bar of naar een feestje maar dit wilde ik niet langer meer. Ik werd stiller en afstandelijker. Hij was ervan overtuigd dat ik een affaire met een ander had dus schopte hij me de deur uit. Ik verhuisde met mijn kinderen naar een appartement en zette mijn verwoede pogingen om deze moslims tot het Christendom te bekeren voort.
Op een dag klopte er iemand op de deur. Ik deed de deur open en zag een man in een lange witte nachtjapon met een rood-wit geblokte theedoek op zijn hoofd. Hij werd vergezeld door drie andere mannen in pyjama’s. Het was de eerste keer ooit dat ik hun traditionele kleding zag! Nou, ik was behoorlijk beledigd dat deze mannen op mijn stoep stonden in hun nachtkleding. Wat voor een vrouw dachten zij wel dat ik was? Hadden zij dan geen gevoel van trots en eer? Kun je de shock voorstellen die mij overkwam toen degene met die theedoek op zijn hoofd vertelde, dat hij begreep dat ik mij wilde bekeren tot de Islam. Ik maakte hem snel duidelijk dat ik geen moslim wilde worden. Ik was immers christen. Maar… ik had nog wel een aantal vragen als hij toch even tijd had.
Zijn naam was Abdel Aziz el-Sheich en hij had inderdaad wel tijd. Hij was erg geduldig en behandelde elke vraag die ik had. Hij gaf me op geen enkel moment een opgelaten gevoel. Hij gaf mij ook niet het gevoel dat welke van mijn vragen dan ook stom waren. Hij vroeg mij of ik geloofde dat er maar één God was en ik zei: “Ja!” Toen vroeg hij of ik geloofde dat Mohammed (sallAllahu calayhi wa sallaam) Zijn Boodschapper was, weer zei ik: “Ja!” Hij vertelde me dat ik dan al moslim was!
Ik vertelde dat ik christen was en dat ik de Islam alleen wilde begrijpen. Tussendoor zat ik de hele tijd in mezelf te denken: “Ik kan nooit een moslim zijn! Ik was Amerikaans en blank! Wat zou mijn man zeggen? Als ik een moslim was, dan zou ik van mijn man moeten scheiden. Mijn familie zou dood gaan van verdriet!”
We spraken verder. Later legde hij uit dat het verkrijgen van kennis en het begrijpen van spiritualiteit een beetje is als het beklimmen van een ladder. Als je een ladder wilt beklimmen en je slaat een aantal treden over, dan bestaat het gevaar dat je valt. Het afleggen van de shahadah (getuigenis dat er geen god is dan Allah en dat Mohammed Zijn Boodschapper is) was slechts de eerste trede van de ladder. Er moest nog veel meer besproken worden.
Later op die middag, 21 mei 1977 rond het namiddaggebed, legde ik de shahadah af. Alhoewel er nog steeds enkele zaken waren die ik niet kon accepteren. Het lag in mijn aard om altijd eerlijk te zijn. Ik plaatste dan ook een voorbehoud bij mijn getuigenis. Ik zei: “Ik getuig dat er geen god is dan Allah en dat Mohammed Zijn Boodschapper is, maar… Ik zal nooit mijn haar bedekken en als mijn man een tweede vrouw neemt, dan zal ik hem castreren.”
Ik hoorde gemompel uit de andere kamer waar de overige mannen zaten, maar Abdel Aziz vertelde hen om stil te zijn. Later vernam ik dat hij de broeders vertelde om deze twee onderwerpen nooit met mij te bespreken. Hij was er namelijk van overtuigd dat ik met de tijd de wijsheid ervan zou gaan inzien.
De shahadah was inderdaad de eerste solide trede op de trap naar spirituele kennis en toenadering tot God, maar het was een langzame klim. Abdel Aziz bezocht mij regelmatig en beantwoordde mijn vragen. Moge Allah hem belonen voor zijn geduld en tolerantie. Hij betuttelde mij nooit en gaf mij nooit de indruk dat ik een stomme of gekke vraag stelde. Hij behandelde iedere vraag met waardigheid en hij vertelde mij, dat de enige stomme vraag, de vraag was die niet werd gesteld. Hmmmm…Mijn oma zei dat ook altijd.
Hij legde uit dat Allah ons heeft opdragen om kennis te zoeken en dat het stellen van vragen één van de manieren is om dit te bereiken. Wanneer hij mij iets uitlegde, was het net als het kijken naar een roos die open ging, blaadje voor blaadje totdat zij haar volle glorie bereikte. Als ik hem vertelde dat ik het ergens niet mee eens was en vertelde waarom, dan gaf hij mij altijd gelijk tot een bepaalde hoogte en liet hij mij zien hoe ik de zaak dieper moest bekijken en vanuit een andere invalshoek om zodoende een beter begrip te krijgen van de situatie. Allah zij geprezen!
Over de jaren heen heb ik vele leraren gehad. Ieder van hen was speciaal, ieder van hen was weer anders. Ik ben hen allen dankbaar voor de kennis die zij mij hebben gegeven. Elk van de leraren hielp mij te ontwikkelen en de Islam steeds liever te hebben. Naar mate mijn kennis toenam, werden de veranderingen in mij steeds duidelijker. Binnen het eerste jaar droeg ik een hijaab. Ik heb geen idee meer wanneer ik ermee begon. Het kwam allemaal vanzelf naar mate mijn kennis en begrip over het geloof toenam. Naar verloop van tijd werd ik zelfs een voorstander van polygamie. Ik wist dat als Allah het had toegestaan, er dan goeds in zat.
''Verheerlijk de naam van jouw Heer, de Allerhoogste.
Die heeft geschapen en volmaakt.
En Die (de dingen) naar een maat maakt en ze (naar hun doel) leidt.
En die groene weiden voortbrengt.
En het tot opgedroogde stoppels maakt.
Wij zullen jou doen lezen, zodat jij niet zult vergeten.
Behalve datgene wat Allah wil.
Voorwaar Hij kent het openbare en wat verborgen is.
En wij zullen jouw weg tot een gemakkelijke toestand maken.''
(Soerat al-Aclaa: 1-8)
Toen ik voor het eerst begon met het bestuderen van de Islam, had ik niet het idee dat ik iets nodig had of graag wilde in mijn persoonlijke leven. Wist ik veel dat de Islam mijn hele leven zou veranderen. Geen mens had mij er ooit van kunnen overtuigen dat ik eindelijk rust en liefde in overvloed zou vinden in de Islam.
Dit Boek sprak over DE ENE GOD, DE MAKER VAN HET UNIVERSUM. Het beschreef de mooie manier waarop Hij deze aarde heeft geordend. Deze wonderbaarlijke Quraan had alle antwoorden. Allah is Degene die liefheeft! Hij is de Bron van vrede! Hij is de Beschermer! Hij is de Alvergevende! Hij is de Gever van onderhoud! Hij is het Die alle zaken voortbrengt! Allah is de Vrijgevige! Allah is de Verhoorder van smeekbeden. Allah is de Verruimer! De Quraan behandelt alles en toont het duidelijke pad naar succes. Het is een levensgids.
''Hebben wij voor jou niet jouw borst verruimd?
En van jou jouw last weggenomen?
Die zwaar op jouw rug drukte.
En het aanzien waarin jij wordt gehouden verheven?
Derhalve, waarlijk! Met moeite komt gemak.
Waarlijk! Met moeite komt gemak.''
(Soerat as-Sharh: 1-6)
Hoe de Islam mijn leven veranderde
Hoe veel meer houden wij van het licht, nadat wij ooit in duisternis leefden. Toen ik de Islam omarmde dacht ik werkelijk niet dat het veel invloed zou hebben op mijn leven. De Islam had niet alleen invloed op mijn leven, het veranderde mijn leven compleet.
Familie
Mijn man en ik hielden erg veel van elkaar. Deze wederzijdse liefde bestaat nog steeds. Toen ik mijzelf echter begon te verdiepen in de Islam, begonnen wij problemen te krijgen. Hij zag dat ik aan het veranderen was en kon dit niet begrijpen. Zelfs ik begreep het niet! Maar toen had ik niet eens door dat ik aan het veranderen was. Hij concludeerde dat alleen een andere man zo een verandering bij mij teweeg kon brengen. Ik kon hem niet uitleggen waardoor ik veranderde want ik wist het zelf niet.
Nadat ik erachter kwam dat ik moslim was, hielp dit ook niet. Een vrouw verandert immers niet zomaar van zoiets fundamenteels als haar godsdienst. Er moest wel een andere man in het spel zijn. Mijn man kon geen bewijs vinden voor het bestaan van die ander…maar hij moest er gewoon zijn. Het eindigde in een zeer onaangename echtscheiding. De rechtbank besloot dat mijn “onorthodoxe” religie een gevaar zou zijn voor de opvoeding van mijn kinderen. De kinderen werden verwijderd uit mijn voogdijschap.
Tijdens mijn scheiding werd er verteld dat ik een keuze mocht maken. Ik kon mijn geloof afzweren en mijn kinderen behouden of mijn geloof behouden en mijn kinderen verliezen. Ik was geshockeerd! Dit was voor mij geen keuze. Als ik mijn geloof afzweerde dan leerde ik mijn kinderen onoprechtheid. Ik kon namelijk niet ontkennen wat er in mijn hart afspeelde. Ik kon Allah niet loochenen. Toen niet, nooit niet! Ik bad zoals ik nog nooit had gebeden. Nadat de dertig minuten voorbij waren, wist ik dat er geen veiligere plaats voor mijn kinderen was dan in de handen van Allah. Als ik Hem zou loochenen, hoe zou ik dan ooit mijn kinderen kunnen leren hoe het is om met Allah te zijn. De rechtbank werd verteld dat ik mijn kinderen in de handen van Allah had overgelaten. Dit was geen afwijzing van mijn kinderen.
Ik verliet de rechtbank wetende dat het leven zonder mijn kleintjes wel heel moeilijk zou gaan worden. Mijn hart bloedde ook al wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt. Ik vond troost in Ayaat oel-Koersie. Dit bracht mij ertoe te kijken naar alle attributen van Allah. Ik leerde de schoonheid van elk van hen.
''Allah! Er is geen god dan Hij; de Eeuwig Levende, de Zelfstandige.
Sluimer noch slaap overmant Hem.
Aan Hem behoort alles wat in de hemelen en op aarde is toe.
Wie kan bij Hem bemiddelen zonder Zijn toestemming?
Hij weet wat voor hen is en wat achter hen is.
En zij kunnen niets van Zijn kennis omvatten behalve wat Hij wil.
Zijn troon strekt zich uit over de hemelen en de aarde.
En Hij voelt geen vermoeidheid in het waken over beide.
En Hij is de Allerhoogste, de Almachtige.''
(Soerat al-Baqarah: 255)
Voogdijschap over de kinderen en een echtscheiding waren niet de enige problemen waar ik mee te maken kreeg. De rest van mijn familie stond ook niet open voor mijn bekering. Het grootste gedeelte van mijn familie wilde niets meer met mij te maken hebben. Mijn moeder verkeerde in de overtuiging dat ik slechts door een ‘fase’ ging en dat ik hier wel weer uit zou groeien. Mijn zus ‘de geestelijke gezondheidsexpert’ was ervan overtuigd dat ik mijn verstand kwijt was en dat ik snel in een inrichting opgenomen moest worden. Mijn vader geloofde dat ik maar beter afgemaakt kon worden voordat ik nog dieper in de Hel zou belanden. Opeens was ik mijn man en familie kwijt. Wat zou hierna komen?
Vrienden
Het merendeel van mijn vrienden raakte ik al in het eerste jaar kwijt. Ik was namelijk niet meer gezellig. Ik ging niet meer naar bars en feestjes. Ook was ik niet geïnteresseerd in het flirten met mannen. Het enige wat ik deed, was uit dat stomme boek lezen en over de Islam praten. Wat een saai mens. Ik had toen nog niet genoeg kennis om hen te vertellen hoe mooi de Islam was.
Werk
Mijn baan kwam hierna. Ondanks het feit dat ik bijna elke denkbare prijs had gewonnen op mijn vakgebied en ik erkend werd als een trendsetter en een ‘moneymaker’, verloor ik mijn baan op de dag dat ik mijn hijaab begon te dragen. Ik stond er nu echt helemaal alleen voor zonder mijn familie, vrienden en baan.
Na al dit, was mijn oma het eerste lichtpuntje. Zij keurde mijn keuze goed en sloot zich bij mij aan. Wat een verassing! Ik wist altijd al dat zij erg veel kennis bezat, maar dit! Ze stierf snel hierop. Als ik er bij stilsta, word ik bijna jaloers. De dag waarop zij de shahaadah uitsprak, werden al haar slechte daden uitgeveegd en haar goede daden behouden. Ze stierf zo snel na het uitspreken van de shahaadah, dat ik bijna zeker weet dat haar boek met goede daden zwaar zal wegen. Deze gedachte vult mij met vreugde!
Naarmate mijn kennis toenam en ik beter in staat was om vragen te beantwoorden, begon veel te veranderen. Maar het waren de veranderingen qua persoonlijkheid die de grootste impact achterlieten. Een aantal jaren nadat ik bekend maakte dat ik moslim was geworden, belde mijn moeder op en zei dat ze niet wist wat dat Islamgedoe precies inhield, maar hoopte dat ik er aan vast bleef houden. Het beviel haar namelijk wat het met mij deed. Een aantal jaren later belde zij weer op en vroeg wat een persoon precies moest doen om moslim te worden. Ik vertelde haar dat een persoon alleen hoefde te getuigen dat er slechts ÉÉN god is en dat Mohammed Zijn Boodschapper is. Haar antwoord was: “Elke gek weet dat, maar wat moet je precies doen?” Ik herhaalde dezelfde informatie en zij zei: “Nou goed dan…Maar zeg nog maar even niets tegen je vader.”
Wist zij veel dat mijn vader een paar weken eerder een soortgelijk gesprek met mij had. En mijn echte (biologische) vader, degene die zei dat ik maar beter vermoord moest worden, was al twee maanden daarvoor moslim geworden. Mijn zus, ‘de geestelijke gezondheidsexpert’, vertelde me dat ik de meest liberale persoon was die zij kende. Van haar komende was dit een groot compliment.
Ik zal jullie niet proberen te vertellen hoe ieder van hen moslim is geworden, maar laat ik zeggen dat meer familieleden elk jaar hun weg naar de Islam vinden. Ik was in het bijzonder erg blij toen ik van een goede vriend, broeder Qaiser Imam, hoorde dat mijn ex-man ook de shahaadah had afgelegd. Toen de broeder hem vroeg waarom hij dit had gedaan, zei hij dat hij dit had gedaan omdat hij mij de afgelopen zestien jaar had gezien en hij wilde hetzelfde voor zijn dochter als wat ik had, namelijk de Islam. Hij kwam naar mij toe om vergeving te vragen voor alles wat hij mij had aangedaan. Ik had hem alles al veel eerder vergeven.
Terwijl ik dit schrijf, heeft mijn oudste zoon, Whittney, gebeld met de mededeling dat hij moslim wil worden. Hij is van plan om de shahaadah op de komende ISNA-conferentie af te leggen. Voorlopig houdt hij zich bezig met het opdoen van kennis. Allah is de Meest Genadevolle.
Over de jaren heen ben ik bekend geworden om mijn lezingen over de Islam en veel luisteraars hebben besloten om moslim te worden. Mijn innerlijke vrede is blijven toenemen net als mijn kennis over de Wijsheid van Allah. Ik weet dat Allah niet alleen mijn Maker is, maar ook mijn beste vriend. Ik weet dat Allah er altijd voor mij is en mij nooit zou afwijzen. Voor elke stap die ik zet richting Allah, zet Hij tien stappen richting mij. Wat fantastisch om dit te weten!
Het is waar! Allah heeft mij beproefd, zoals beloofd. Hij heeft mij echter beloond met veel meer dan ik ooit heb durven hopen. Een aantal jaren geleden vertelden artsen mij dat ik terminale kanker had. Ze legden uit dat geen geneesmiddel zou helpen omdat het al in een te ver gevorderd stadium was. Ze maakten mij klaar voor mijn dood en legden uit hoe de ziekte zich verder zou ontwikkelen. Ik had misschien nog maar één jaar te leven. Ik maakte me erg druk om mijn kinderen, in het bijzonder mijn jongste. Wie zou voor hem zorgen? Ondanks dit was ik niet depressief. We moeten uiteindelijk allemaal sterven. Ik was ervan overtuigd dat de pijn die ik ervoer zegeningen bevatte.
Ik herinner mij een goede vriend, Kareem al-Misawi. Hij stierf aan kanker terwijl hij in de twintig was. Kort voor hij stierf, vertelde hij mij dat Allah waarlijk Genadevol was. Deze man ging door ongelooflijk veel pijn, maar zijn gezicht straalde van de liefde voor Allah. Hij zei: “Allah wil wellicht dat ik al-Djannah binnentreed met een schoon boek.” De manier waarop hij met de dood omging gaf mij stof tot denken. Hij leerde mij over de liefde en genade van Allah.
Het duurde niet lang voordat ik mijzelf bewust werd van Zijn gunsten. Vrienden die van mij hielden kwamen uit het niets tevoorschijn. Het werd mij gegund de bedevaart naar Mekka te verrichten. Belangrijker nog, ik leerde hoe belangrijk het was om de waarheid van de Islam te delen met anderen. Het maakte niet uit of mensen, moslim of niet-moslim, het eens met me waren of mij mochten. De enige goedkeuring die ik nodig had was van Allah. Desondanks ontdekte ik meer en meer mensen die oprecht van mij hielden zonder bijbedoelingen. Dit verblijdde mij, want ik herinnerde mij de overlevering waarin Allah zegt dat wanneer Hij van Zijn dienaar houdt, Hij ervoor zorgt dat anderen van hem zullen houden. Ik ben al die liefde niet waard. Dit moet wel een geschenk van Allah zijn. Allah is de Grootste.
Het is moeilijk om volledig te beschrijven hoe mijn leven is veranderd. Allah zij geprezen! Ik ben zo erg blij dat ik een moslim ben. Islam is mijn leven. Islam zit in mijn hart en stroomt door mijn bloedvaten. Islam is mijn kracht. Islam is mijn leven, hoe wonderbaarlijk en schitterend. Zonder Islam ben ik niets en zou Allah ooit Zijn voortreffelijke Gezicht van mij afwenden, dan zou ik waarlijk verloren zijn.
O, Allah! Laat licht in mijn hart zijn en licht in mijn tong zijn en licht in mijn gehoor zijn en laat licht in mijn zicht zijn en plaats boven mij licht en onder mij licht en aan mijn rechterkant licht en aan mijn linkerkant licht en voor mij licht en achter mij licht. En plaats licht in mij. Vergroot voor mij het licht en versterk voor mij het licht…Geef mij licht op licht.
O, mijn Heer! Vergeef mij mijn zonden en mijn onwetendheid en het door mij overtreden van de grenzen in al mijn daden. En wat U weet, is beter dan wat ik weet. O, Allah! Vergeef mij mijn fouten, zowel de bewuste als onbewuste. En ik getuig dat al deze fouten door mij zijn begaan. O, Allah! Vergeef mij mijn zonden die ik in het verleden heb begaan en die ik in de toekomst zal begaan, welke ik openlijk heb gepleegd en welke ik in het geheim heb gepleegd. U bent het Die de zaken voortbrengt en U bent het Die ze vertraagt en U bent de Almachtige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter ...